Tradycja turystyki akademickiej w Polsce sięga ponad stu lat. Pierwsza organizacja tego typu – Akademicki Klub Turystyczny – powstała 29 kwietnia 1906 roku we Lwowie z inicjatywy Mieczysława Orłowicza. Z jego pamiętników można wyczytać, że nie spodziewał się, że jego pomysł znajdzie wielu zwolenników: „Gdy otwierałem to zebranie, nie przypuszczałem, że otwieram nie tylko nową kartę w moim życiu prywatnym, ale także w dziejach turystyki polskiej. Po długim okresie martwoty, która zapanowała po utworzeniu Towarzystwa Tatrzańskiego w 1873 r., powstało nareszcie jakieś nowe stowarzyszenie turystyczne, i to takie, które chciało zająć się wszystkimi działami turystyki, i które rzeczywiście, mimo zaledwie kilkunastoletniego istnienia (1906-1923), zdziałało w tej dziedzinie w Polsce bardzo dużo”. Dzięki AKT spopularyzowano turystykę, taternictwo, narciarstwo oraz podróże krajoznawcze. W trakcie wczesnej działalności organizacji dokonano spektakularnego czynu – w 1920 członkowie AKT jako pierwsi Polacy w historii przeszli transfer Mount Blanc w warunkach zimowych.
Drugą istotną organizacją w dziejach polskiej turystyki akademickiej jest Akademicki Klub Włóczęgów Wileńskich. Jego założycielami był Teodor Nagórski (późniejszy Wiceprezydent Wilna) oraz Wacław Korabiewicz. W działalność Klubu zaangażowani byli m.in. Czesław Miłosz, a także Antoni Bohdziewicz (później znany jako współzałożyciel łódzkiej szkoły filmowej). Organizacja twórczo wpisała się w krajobraz kulturowy Wilna, organizując, obok wycieczek turystycznych, bale imprezy plenerowe i szopki akademickie. Do najważniejszych sukcesów zalicza się wyprawa kajakowa do azjatyckiej części Konstantynopola. Organizacja zawiesiła swoje działania na skutek wybuchu drugiej wojny światowej który do początku lat pięćdziesiątych ubiegłego stulecia zahamował rozwój turystyki.
W latach pięćdziesiątych powstawały nowe organizacje turystyczne skupione wokół środowisk akademickich, głównie w Lublinie, Warszawie i Wrocławiu.
Lata sześćdziesiąte XX wieku przyniosły masowe zainteresowanie organizacjami turystycznymi. Olbrzymią popularnością cieszyły się rajdy i obozy wędrowne. Powstawały kluby żeglarskie, kajakowe, jeździeckie i rowerowe, a jako kierunek podróży nie obierano tylko południowej części Polski, ale także zagranicę. Organizowano wyprawy m.in. do Czechosłowacji, Rumunii, Jugosławii czy na Węgry. Te działania wpisały się w kulturę studencką. W 1965 roku przy PTTK powołano Komisję Młodzieżową, a w 1973 Komisja Akademicką Zarządu Głównego PTTK.
Zupełnie inne spojrzenie na uprawianie turystyki studenckiej przyniosły lata siedemdziesiąte. Podczas wypraw organizatorzy kładli nacisk na wartości poznawcze, prowadzenie badań, sporządzanie inwentaryzacji turystyczno-krajoznawczej oraz pisanie publikacji o tematyce turystycznej. Studenckie Koło Przewodników Beskidzkich rozpoczęło wydawanie dwóch roczników krajoznawczych: „Połoniny” i „Magury”. W tym okresie pojawiły się hasła nawiązujące do ochrony przyrody. Imprezy organizowano w sposób jak najbardziej przyjazny naturze.
Lata osiemdziesiąte charakteryzował zastój inicjatyw turystycznych. W 1980 roku powstała „Solidarność” a na uczelniach powołano Niezależne Zrzeszenie Studentów. Stanowił opozycję wobec Socjalistycznego Zrzeszenia Studentów Polskich. Wiele środowisk turystycznych, które działały pod skrzydłami SZSP zrywało współpracę na rzecz PTTK.
Po obaleniu systemu komunistycznego w Polsce wyodrębnić można dwa główne zjawiska opisujące turystykę. Po pierwsze, pojawiły się w masowej ilości biura podróży. A po drugie, zaobserwowano upadek idei turystyki studenckiej. Obecnie można dostrzec gwałtowny spadek zainteresowania tradycyjnymi formami turystyki. Wynika to z ograniczeń finansowych oraz występującymi atrakcyjniejszymi możliwościami wyjazdów. Szczególnie przyczynił się do tego fakt wstąpienia Polski do Unii Europejskiej w 2004 roku.
Jednak w przeciągu ostatnich lat zauważa się powrót to idei turystyki studenckiej uprawianej blisko pół wieku temu. W modzie są wyspecjalizowane formy turystyczne takie jak kluby wspinaczkowe, wodne, wędrowne, górskie czy kolarskie. Swoją „drugą młodość” przeżywają Studenckie Bazy Namiotowe. Współcześnie szuka się miejsc tanich i bliskich, w których można poczuć wspólnotowy charakter wycieczek, spędzić przyjemnie czas w towarzystwie osób, których łączy wspólna pasja- turystyka.
