Z wielkim żalem i smutkiem żegnamy
wspaniałego Człowieka,
jednego z największych osobowości w Towarzystwie,
Członka Honorowego PTTK
Eugeniusza Skrzypka
(1923−2022)
Całe Jego złożone życie emanowało głębokim patriotyzmem i serdecznym stosunkiem do ludzi. Był kreatywnym redaktorem i publicystą, urzekającym działaczem społecznym, który lubił ludzi i potrafił ich mobilizować do wspólnego działania. W życiu Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego zaznaczył się w wielu sferach, ale najbliższa była mu turystyka wodna, w tym żeglarstwo. Jego nietuzinkowe edytorstwo było wspaniale krajoznawcze.
Eugeniusz Skrzypek urodził się na Podolu, w Brzeżanach (dziś Ukraina). Tam też ukończył szkołę powszechną i gimnazjum. W lutym 1940 r. został wywieziony z rodziną w głąb ZSRR, do okręgu Komi-Permiackiego. Pracował tam jako drwal i flisak. Pomimo prób dotarcia, nie udało mu się wstąpić do armii Andersa. Należał do tych, którzy chcąc wyzwolić Polskę i wygnać niemieckiego okupanta z kraju, by wrócić do wyzwolonej ojczyzny, w 1943 r. wstąpili do 1. Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. Po latach z przekonaniem pisał: „Kościuszkowcy, żołnierze 1. Armii Wojska Polskiego, byli jedynymi, którzy wkroczyli do zniewolonego kraju pod własnymi bojowymi sztandarami. Byli jedynymi, którzy o Polskę walczyli z Niemcami na polskiej ziemi”. Eugeniusz Skrzypek brał udział w bitwie pod Lenino, w walkach o wyzwolenie warszawskiej Pragi, o przełamanie Wału Pomorskiego, w forsowaniu Odry i w szturmie Berlina, w którym został ranny. Odznaczony został Krzyżem Grunwaldu III kl., Krzyżem Walecznych, srebrnym medalem „Zasłużony na Polu Chwały”, „Medalem za Warszawę 1939−1945”, „Medalem za Odrę, Nysę, Bałtyk”, medalem „Za udział w walkach o Berlin”, „Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945” oraz odznaczeniami wojennymi państw obcych. Został zwolniony z wojska w 1950 r. w stopniu podpułkownika, a po 30 latach awansowano Go do stopnia pułkownika.
Był organizatorem w 1952 r. Wydawnictwa „Sport i Turystyka”, a od stycznia 1953 r. jego redaktorem naczelnym, następnie w latach 1982−1992 redaktorem naczelnym i dyrektorem. Przez 40 lat współtworzył wydawnictwo znaczące w polskiej kulturze i turystyce, które wydało większość wydrukowanych w tamtych latach przewodników. To w tym wydawnictwie publikowało swoje przewodniki i albumy wielu wybitnych krajoznawców i fotografików. Eugeniusz Skrzypek sam również był autorem i współautorem przewodników (m. in. „Polska w krajobrazach”) i informatorów o Polsce, w tym wydanych w wersjach obcojęzycznych, a także takich publikacji, jak „500 zagadek olimpijskich”
i „500 zagadek sportowych”. Wchodził w skład komitetu redakcyjnego dwutomowej „Małej encyklopedii sportu”. Był członkiem pierwszej kadencji Rady Polskiej Izby Książki w latach 1990−1991.
Brał udział w Zjeździe Zjednoczeniowym Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego i Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego w 1950 r. i był wybrany w skład pierwszego Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego, którego był członkiem od 18 grudnia 1950 r. do 16 stycznia 1955 r. Był również członkiem Zarządu Głównego PTTK w latach 1972−1989, w tym jego wiceprezesem w latach 1986−1989.
W życiu Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego był niezwykle aktywny. Był przewodniczącym Komisji Turystyki Żeglarskiej Zarządu Głównego PTTK w latach 1976−1985. Był długoletnim członkiem Zarządu Oddziału PTTK Warszawa-Śródmieście, a także współzałożycielem Warszawskiego Klubu Wodniaków PTTK, którego był prezesem w latach 1962−1978.
Eugeniusz Skrzypek był wybitnym organizatorem i popularyzatorem turystyki kajakowej i żeglarskiej, inicjatorem oraz kierownikiem wielu spływów ogólnopolskich i regionalnych. Miał uprawnienia przodownika turystyki kajakowej i przodownika turystyki żeglarskiej.
Związany uczuciowo z wodą, wędrował również po górskich szlakach i jak mało kto zachwycał się polską przyrodą i polskim krajobrazem.
Eugeniusz Skrzypek duże znaczenie przywiązywał do kształtowania więzi społecznych. Wśród czołowych działaczy PTTK było wielu żołnierzy Armii Krajowej, w tym powstańców warszawskich, żołnierzy Batalionów Chłopskich oraz kierownictwa i uczestników „Żegoty”, którzy starali się budować złożoną, harmonijną jedność. Ufundował przepiękne witraże w kościele pw. Matki Bożej Wspomożycielki Wiernych na Chomiczówce w Warszawie, gdzie znajduje się kaplica memoratywna PTTK im. św. Jana Pawła II. Zadbał także o to, aby w tej świątyni obok innych wojennych witraży był witraż poświęcony żołnierzom walczącym w bitwie pod Lenino.
Eugeniusz Skrzypek był również członkiem Zarządu Głównego Związku Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych oraz członkiem Zarządu Wojewódzkiego tego związku w Warszawie.
Za działalność powojenną odznaczony został między innymi: Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski Polonia Restituta, Złotym Krzyżem Zasługi, Złotą Odznaką „Zasłużony Działacz Turystyki”, „Zasłużony Działacz Kultury”, „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej”, Złotą Odznaką „Za Opiekę nad Zabytkami”, Złotą Odznaką „Zasłużony dla Miasta Warszawy”, Złotą Honorową Odznaką PTTK i wieloma innymi.
W 1989 r. na XII Zjeździe Krajowym PTTK wyróżniony został godnością Członka Honorowego PTTK.
Pamiętamy Eugeniusza Skrzypka z wielu zdarzeń. Na uroczystości z okazji 60-lecia PTTK w 2010 r. pięknie przypomniał atmosferę tworzenia Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego i czułej troski o jego patriotyczny, ponad podziałami, wymiar działania. Eugeniusz Skrzypek był człowiekiem czynu, wspólnoty, o cudownym poczuciu humoru. Będzie Go nam bardzo brakowało.
Cześć Jego Pamięci!
Władze Naczelne Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego
